رمزارز و مزایا و معایب آن چیست؟
رمزارز یا کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتالی یا مجازی است که توسط سیستم رمزنگاری، محافظت میشود و امکان معاملات آنلاین را از طریق توکنها، فراهم میکند. بسیاری از رمزارز ها، شبکههای غیر متمرکز بر پایهی فناوری بلاک چین هستند. (بلاکچین: بستری برای مبادلهی ارزهای دیجیتال که توسط شبکهای از ماینرها گردانده میشود.)
ویژگی بارز رمزارز ها این است که عموماً توسط هیچ مرجعِ مرکزیای صادر نمیشوند و از نظر تئوری در برابر دخالت یا دستکاری دولتها مصون هستند. در حقیقت هیچ شخص ثالث یا واسطهای در آن دخالت ندارد.
انواع ارزهای دیجیتال :
اولین رمزارز مبتنی بر بلاک چین، بیت کوین بود که همچنان محبوبترین و ارزشمندترین ارز دیجیتال است. امروزه هزاران رمزارز با عملکردها و مشخصات مختلف وجود دارد. برخی از آنها شبیه، یا شاخهای از بیت کوین هستند و برخی دیگر، ارزهایی جدید و متفاوت از بیتکوین اند.
بیت کوین در سال ۲۰۰۹ توسط فرد یا گروهی با نام مستعار «ساتوشی ناکاموتو» راه اندازی شد. تنها ۲۱ میلیون بیت کوین در مجموع وجود دارد که این محدودیت در تعداد آن، از تورم و دستکاری جلوگیری میکند.
برخی از رمزارز های رقیب که توسط بیت کوین ایجاد شدهاند و به عنوان «آلت کوین» شناخته میشوند، شامل Litecoin ،Peercoin و Namecoin و همچنین Ethereum، Cardano و EOS هستند.
تا تاریخ آگست ۲۰۲۱، ارزش کل رمز ارزهای موجود، بیش از ۱.۸ تریلیون دلار است، که بیت کوین در حال حاضر تقریباً ۴۶.۵ درصد از کل ارزش را شامل میشود.
مزایا و معایب رمزارز ها:
رمزارز ها با انتقال وجه مستقیم بین دو طرف و بدون نیاز به شخص ثالث، مانند بانک یا کارتهای اعتباری، مبادله را آسانتر میکنند. این انتقالها در عوض با استفاده از کلیدهای عمومی و خصوصی و اشکال مختلف سیستمهای تشویقی مانند اثبات کار (POW) یا اثبات سهام، تضمین میشوند.
در سیستمهای رمزنگاری مدرن، «کیف پول» یا آدرس حسابِ کاربر، دارای کلید عمومی است. در حالی که کلید خصوصی فقط برای مالک است و به عنوان امضای معاملات استفاده میگردد. انتقال وجوه با حداقل هزینهی پردازش، تکمیل میشود و به کاربران این امکان را میدهد تا از هزینههای سنگینی که بانکها و موسسات مالی برای نقل و انتقالات دریافت میکنند، اجتناب نمایند.
اما رمزارز ها دارای معایبی نیز هستند؛ ماهیت نیمه ناشناس در معاملات رمز ارزها، آنها را برای فعالیتهای غیرقانونی مانند پولشویی و فرار مالیاتی مناسب میکند. با این حال، طرفداران رمزارز ها، اغلب ناشناس بودن خود را بسیار ارزشمند میدانند.
برخی از رمزارز ها بیشتر از سایرین، خصوصی محسوب میشوند. به عنوان مثال، بیت کوین یک گزینه نسبتاً ضعیف برای انجام مشاغل غیرقانونیِ آنلاین است، زیرا تجزیه و تحلیل قانونی بلاک چینِ بیت کوین به مقامات کمک میکند که مجرمان را دستگیر و تحت تعقیب قرار دهند.
اما با این حال، ۷ سکه وجود دارند که دارای حریم خصوصی بیشتری هستند، مانند: Dash ،Monero یا ZCash، که ردیابی آنها بسیار مشکلتر است.
نقاط ضعف رمزارز ها از دید جهانی
1) از آنجا که قیمت بازار رمزارز ها بر اساس عرضه و تقاضا تعیین میشود، نرخ مبادله یک رمز ارز با ارز دیگر میتواند به طور گستردهای در نوسان باشد، زیرا بسیاری از آنها محدود و کمیاب هستند. در نتیجه میتوان گفت، قیمت رمز ارزها همواره در حباب قیمتی است.
2) رمز ارزها هیچ پشتوانهی مالیای ندارند اما، برخی تحقیقات نشان داده است که هزینه تولید بیت کوین، که به مقدار زیادی انرژی نیاز دارد، مستقیماً با قیمت بازار آن ارتباط دارد.
3) بلاکچینها بسیار امن هستند، اما سایر جنبههای این اکوسیستم، از جمله مبادلات و کیف پول ها، از تهدید هکرها در امان نیستند.
در نهایت با تمام این اوصاف، بسیاری از ناظران، مزایای بالقوهای را در رمز ارزها مشاهده میکنند. مانند حفظ ارزش در برابر تورم، تسهیل مبادلات و همچنین حمل و نقل و تقسیم آن آسانتر از فلزات گرانبها است.