توکن و کوین (token vs coin): تفاوت در چیست؟
امروز، ما موضوعی را بررسی میکنیم که اغلب افرادی را که در حوزه ی ارزهای دیجیتال تازه کار هستند گیج میکند. گاهی اوقات افراد از واژه “coin” برای اشاره به آنچه دیگران “token” مینامند و از “token” برای اشاره به آنچه دیگران با عنوان “coin” استفاده میکنند، استفاده مینمایند.
برخی از افراد از هر دو نام برای اشاره به تمام داراییهای دیجیتالی موجود استفاده میکنند. با این حال، تفاوتهای بسیار زیادی بین سکههای رمزنگاری و توکنهای رمزنگاری وجود دارد. بنابراین مهم است که بدانید آنها چیستند؟
کوین چیست؟
سکه دیجیتال (کوین) داراییای است که بومیِ بلاک چین خود میباشد. بیت کوین، لایت کوین یا اتر را در نظر بگیرید. هر یک از این کوین ها در بلاک چین مخصوص به خود وجود دارند. بنابراین ، برای روشن تر شدن مطلب:
بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین اجرا و کار میکند.
اتر بر روی بلاک چین اتریوم اجرا و کار میکند.
NEO بر روی بلاک چین NEO اجرا میشود و کار میکند .
معاملات سکههای دیجیتالی میتواند از فردی به فرد دیگر انجام شود. با این حال ، هنگام ارسال و دریافت، هیچ سکه فیزیکی جابجا نمیشود. همه “کوین ها” به عنوان دادههای یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاک چین) تمام تراکنشها را پیگیری میکند و توسط رایانههای سراسر جهان بررسی و تأیید میشوند.
نکته: قبل از ادامه خواندن این مطلب – اگر هنوز با فناوری بلاک چین آشنا نیستید، مقالهی بلاک چین ما را بخوانید.
مهم است که قبل از درک تفاوت بین کوین و توکن ، بلاک چین را بفهمید!
چگونه از کوین استفاده میشود؟
کوین های دیجیتال عموماً همانند سکه های واقعی استفاده میشوند (به عنوان پول). میتوانید به کوین هایی مانند بیت کوین ، لایت کوین و مونرو، درست مانند سکه های کیف پول یا قلک خود فکر کنید. اغلب، آنها هیچ هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول و ایجاد سود ندارند.
از کوین ها برای موارد زیر استفاده میشود
برای انتقال پول (میتوانید با استفاده از آنها مبلغی را بدهید و یا دریافت کنید).
به عنوان ذخیره ارزش (میتوان آنها را ذخیره کرد و بعداً با چیزی مفید جایگزین کرد).
استفاده به عنوان واحد حساب (میتوانید کالاها یا خدمات را با استفاده از آنها قیمت گذاری کنید).
بیایید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کنیم تا مطمئن شویم که جملات بالا را درک کرده اید. BTC میتواند برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکانهای دنیای واقعی نیز مورد استفاده قرار گیرد. میتوانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی افتد. همچنین میتوانید بعداً آن را با چیزی با ارزشِ برابر عوض کنید.
به غیر از این استفادههای پولی، هیچ کاربرد دیگری برای بیت کوین وجود ندارد و صرفا از آن به عنوان پول استفاده میشود. با این حال ، برخی از کوین های دیجیتال (مانند Ether ، NEO و DASH) دارای ویژگی های بیشتری هستند و فقط به عنوان یک پول مفید نیستند.
مواردی از استفادهی توکن و کوین ها غیر از مصارف پرداختی و مالی
•اتر (ETH) برای تقویت معاملات در شبکه اتریوم استفاده میشود. توکن ها میتوانند بر روی اتریوم ساخته شوند. همچنین هزینههای استخراج را تأمین میکند (به رایانههایی که تراکنشهای شبکه اتریوم را تأیید میکنند پاداش میدهد).
• سود سهام NEO در کیف پول دیجیتالی مخصوصش واریز میشود. این سود با عنوان GAS شناخته میشود. توکن ها میتوانند بر روی NEO ساخته شوند، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه NEO، باید GAS را به عنوان هزینه تراکنش بپردازید. به همان روشی که Ether برای پرداخت هزینه Ethereum استفاده میشود.
•در نهایت، نگه داشتن مقدار کافیای از Dash به کاربران اجازه میدهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند. اگر ایده ای برای ارتقاء شبکه DASH وجود داشته باشد، کسانی که دارای Dash کافی هستند میتوانند تصمیم بگیرند که آیا ارتقا باید انجام شود یا خیر. این حق رأی به دارندگان DASH اجازه میدهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر دهند.
نمونه هایی از کوین ها:
امروزه همه دارایی های دیجیتالی با ارزش بازار به عنوان کوین (سکه) تعریف می شوند. با این حال، همه سکه ها ارزش بازار بالایی ندارند. وب سایت Coinmarketcap بیش از 900 نمونه مختلف کوین را فهرست کرده است.
توکن چیست؟
توکن ها اغلب سکه های دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست و تفاوت عمده ای وجود دارد! توکن ها در بلاک چین های موجود ایجاد میشوند. در حقیقت، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده اند به عنوان توکن ERC-20 شناخته میشوند.
موارد دیگری مانند NEO ، Waves ، Lisk و Stratis وجود دارند. همانطور که در بالا ذکر شد، توکن های روی بستر اتریوم به عنوان توکن ERC-20 شناخته میشوند، اما NEO از توکن های معروف به توکن های NEP-5 استفاده میکند. هر کسی میتواند توکن سفارشی خود را در یکی از این سیستم عامل ها ایجاد کند.
نحوه ایجاد توکن ها:
در واقع به طرز شگفت آوری توانایی فنیِ کمی نیاز دارد. ما آن را به یک مبتدی توصیه نمی کنیم، اما برای کسی که تجربه برنامه نویسی کمی هم دارد، آنقدرها که فکر میکنید طول نمیکشد. با این حال ، توسعه دهنده ،باید برخی از کوین های بومی را برای آن بلاک چین هزینه کند.
به عنوان مثال ، اگر توکن در بستر Ethereum ایجاد می شود، سازنده باید مقداری Ether هزینه کند تا ماینرهای شبکه اعتبار تراکنش را تأیید کنند. مهم است که به خاطر داشته باشید که هزینهها برای همه معاملات توکن در بلاک چین باید پرداخت شود، نه فقط برای ایجاد توکن.
بنابراین ، هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شده است، باید از کوینهای اتر برای انتقال توکنهای خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند. این همان چیزی است که معاملات کوین ها نیاز به پرداخت هزینه به کسانی که امنیت شبکه را پرداخت می کنند، دارد.
هدف از ایجاد توکن ها
اکثر توکن ها برای استفاده با برنامه های غیر متمرکز یا dApps وجود دارند. هنگامی که توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، میتوانند تصمیم بگیرند که چند واحد میخواهند بسازند و این توکن های جدید در هنگام ایجاد به کجا ارسال میشوند. پس از ایجاد ، اغلب از توکن ها برای فعال کردن ویژگیهای برنامه ای که برای آنها طراحی شده اند، استفاده می شوند.
به عنوان مثال ، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان می دهد به ویژگی های مختلف بستر Musicoin دسترسی داشته باشند. از جمله این ویژگیها میتواند تماشای موزیک ویدئو یا پخش آهنگ باشد.
مزیت بزرگ ایجاد یک توکن:
از آنجا که توسعه دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در وقت و منابع آنها صرفه جویی میشود. آنها میتوانند در عین بهره مندی از امنیت بلاک چین بومی، از ویژگیهای ارزهای رمزنگاری شده با برنامه خود استفاده کنند.
زمان تنها چیزی نیست که آنها را نجات می دهد. (اگر آنها بلاک چین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد میکردند، باید ماینرها را نیز برای تأیید تراکنش های خود پیدا کنند). برای ایجاد یک بلاک چین قوی که قابل حمله نیست، به ماینرهای زیادی نیاز است. بسیار منطقی است که بسیاری از رایانهها روی یک بلاک مشترک که چندین برنامه میتوانند روی آن کار کنند، فعالیت نمایند، تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتا متمرکز وجود داشته باشد.
سپس میتوانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه ، هتل و غیره) استفاده کنید.
هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتالی خود در آن استفاده میکنید، میتواند دادهها را با استفاده از بلاک چین تأیید کند.
پلتفرم Civic
هرچه بیشتر از برنامه استفاده شود، اعتماد شخص ثالث به هویت دیجیتالی ذخیره شده در Civic بیشتر میشود. توکن CVC برای معامله در خدماتی مرتبط با هویت استفاده میشود. برای پرداخت شناسه (بانکها ، دولتها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام چکهای مورد نیاز در ” Know your customer ” استفاده میشود.
سوابق این مورد در بلاک چین ذخیره میشود. برخی از CVCها نیز برای شما، کاربر ارسال می کنند. این امر برای تشویق استفاده از سیویک است زیرا شرکتهایی که نیاز به تأیید اسناد دارند، در نهایت باید از کاربران توکن بیشتری بخرند.
این موضوع باعث ایجاد اقتصادی میشود که در آن، همه برای مشارکت پاداش میگیرند.
همانطور که مشاهده میکنید ، توکن سیویک به گونه ای عمل میکند که فراتر از استفاده پولی است. همچنین ، پلتفرم Civic BTC ، ETH یا NEO را برای استفاده از خدماتِ آنها نمی پذیرد. (این فقط در مورد توکن CVC است). اما هر تراکنش به مقداری Ether نیز احتیاج دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید برای انجام تراکنشها پول پرداخت کنند.